اعتراف می کنم که بی کمک تو نمی توانم  اما تو کجا و ما کجا .

در تنهائی خود تورا تصور می کنم که  سلاح و مرکب آماده ظهور هستی اما یاران کجایند ؟

گریه کنم ، فریاد بزنم ، ناله کنم ، نمیدانم

یارانت را چگونه بشناسم و با آنان در مورد تو درد دل کنم

ای امام من میخواهم بدانی من تورا بی آنکه خود بخواهم گم کرده ام و حالا این من  بیچاره و این تو که بویت سر تاسر عالم را پر کرده ، گمراهی سخت است ، سخت است ولایت داشتن و ندیدنت  تورا می خواهم تو را و تمام پدارنت را  میخواهم زنده باشم با تو و نه بی تو چه کنم تو بگو ؟

به من جواب می دهی اما آیا من میشنوم  ؟ امیدوارم  امیدوار...